Muzeum Narodowe w Poznaniu

Do Muzeum należy też 14 ha park krajobrazowy uformowany wokół rzeki Lutyni oplatającej malowniczą wyspę.

Przechodząc serpentynowatymi ścieżkami napotykamy w nim kontrasty skupin drzew i krzewów oraz wolnej przestrzeni łąk ze strzyżoną trawą. Rosną tam pomnikowe, pojedyncze dęby, lipy, wiązy czy jawory, jak też gaje czy tzw. „łoza”.

Według planu z 1831 roku autorstwa Wohlraba, przy pałacu znajdowały się: liczne klomby ozdobne, różanka, skalniak, gaj, ogród kuchenny, sad. Zwracały też uwagę: pawilon na wyspie, domek myśliwski, oranżeria, winnica, huśtawka. W wielu punktach otwierały się widoki na okolicę, ważne także dziś w kompozycji parku.

Niepowtarzalny klimat stwarza Ogródek Zosi usadowiony w starym sadzie. Rosnące tam tradycyjne zioła i rośliny ozdobne (także te wymienione w Panu Tadeuszu), otaczają Żniwiarkę - rzeźbę Stanisława Jackowskiego, przypominającą mickiewiczowską Zosię. Na łące, obok zrekonstruowanego pomnika wieszcza i dębu posadzonego przez Chełkowskich zwraca uwagę unikatowy monument poświęcony dębowi Mickiewicza. A wszystko to tworzy niepowtarzalny, romantyczny klimat, choć trochę zatrzymujący w czasie epokę, która już dawno odeszła.